Abrikoos

Abrikozen, perziken en nectarines alle behoren tot de Prunus familie van fruit bomen (die omvat ook pruimen), dus ze zijn zeer nauw verwante en dus begrijpelijkerwijs gemakkelijk te verwarren met elkaar. Deze vruchten zijn soms gezamenlijk aangeduid als "steenfruit" omdat zij allen delen één kenmerk gemeen--een grote, harde pit of steen in het midden die als de vrucht van zaad fungeert.De abrikoos (Prunus armeniaca) is een populaire steenvrucht. Ze stamt uit Noordoost-China tegen de Russische grens en dus niet uit Armenië, wat uit de soortaanduiding zou zijn af te leiden. De abrikoos kwam pas 3000 jaar later in Armenië aan en werd in 70 v.Chr. door de Romeinen via Griekenland over geheel Europa verspreid.

Abrikozenpitten hebben een hoog gehalte aan cyanogenische glycosiden, waaruit het zeer giftige blauwzuur kan vrijkomen. Gemiddeld bevatten abrikozenpitten 217 mg cyanide per 100 gram. Een dodelijke dosis waterstofcyanide voor een volwassene is ongeveer 3,7 mg per kg lichaamsgewicht . Er zijn verschillende gevallen van cyanidevergiftiging bij kinderen door het eten van abrikozenpitten beschreven in de wetenschappelijke literatuur.

In Europa werden abrikozen lange tijd als een afrodisiacum beschouwd, zoals tot uiting komt in William Shakespeares Midzomernachtdroom en John Websters De Hertogin van Malfi. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Abrikoos)

Een eventueel medicinale werking tegen kanker van het in abrikozenpitten aanwezige glycoside amygdaline (laetrile) is in onderzoek. Amygdaline blijkt in vitro prostaatkankercellen te kunnen doden.[3] In klinisch onderzoek kon een anti-kankerwerking van behandeling met amygdaline echter niet worden aangetoond.

De Abrikoos, Prunus armeniaca, is een populaire steenvrucht afkomstig uit Noordoost-China. Al in 70 v. Chr. werd de abrikoos, door de Romeinen, via Griekenland over heel Europa verspreid.

Perziken en abrikozen komen oorspronkelijk uit het Verre Oosten, maar tegenwoordig zijn ze een belangrijke bron van inkomsten in Zuid-Europa.
Perziken en abrikozen zijn beide steenvruchten. Dat zijn vruchten waarvan de binnenwand, om de pit heen, een harde rand heeft. In de pit, `de steen´, zit het eigenlijke zaad. De perzik is een vrucht die nauw verwant is aan de nectarine, het enige verschil zit in de schil. De nectarine is populairder, omdat deze geen pluizige schil heeft. Perziken zijn er in verschillende rassen en het vruchtvlees kan wit, geel of rood zijn. De kleur van het vruchtvlees heeft trouwens niets te maken met de smaak van de perzik. Abrikozen zijn vooral bekend als gedroogde abrikozen, maar ook vers zijn ze erg smakelijk. De vrucht is eivormig en heeft een bleke, geeloranje schil die donsachtig aanvoelt, net als bij de perzik. (http://www.troskompas.nl/artikelen/...)

Perziken werden samen met abrikozen werden door de bekende plantkundige Nicholas Culpeper beschreven als “de vruchten van de boom van Venus”. Zowel in Azië als Saoedi-Arabië wordt de perzik als symbool voor de vagina beschouwd. Het uitzicht van de doorgesneden vruchten is op zich al lustopwekkend. De ganse vruchten hebben een bolle ronding met een split ertussen en voor sommigen zou dit een ‘mooi kontje’ weerspiegelen.  De fluwelen schil van perziken is dan weer een sensueel element dat de tastzintuigen kan prikkelen.

In China is de abrikoos het symbool voor wellust.In Perzië noemen ze de abrikoos 'eieren van de zon'.